Deyin ki; ömrü gurbette geçti.
Bağrını gam ateşine yaktı, gitti.
Vardı, şans deryasına çileyi seçti.
Gam çivisini bağrına çaktı, gitti.

Kırık gönlü, eşe dosta kaldı uzak.
Gittiği yol, çakıl, diken hem tuzak.
Bağrı delik delik olmuş, bezden süzek.
Süzüldü hayatta, boşa aktı, gitti.

Hayatta vardı, bir gülü, üç kuzusu.
Hiç bitmedi yüreğindeki sızısı.
Yaratan yazmış böyle alın yazısı.
Olmadı ki âşık yüzlerine baktı, gitti.

Asla kimse onun derdini bilmedi.
Ağladı, gözyaşını silen olmadı.
Kapalıydı içine, boşa gezmedi.
Bitti sağlığı, bedeni çöktü, gitti.

İtibar etmedi ki dünya malına.
Güvenmedi mevki, makamın şanına.
Nihayet yalın geldi yolun sonuna.
Ol salavatı, diline taktı, gitti.

İlhamî'nin özü de bu hâle şaştı.
Yaşadı yarım asır, haddi de aştı.
En büyük dostu da gözündeki yaştı.
Onu da gam deryasına döktü, gitti.

17.02.2023