Ertem halini anlatabilmek için aspes borularını sergilemeyi son çare olarak düşünmüş. Bence çok da iyi etmiş. Boruları teşhir etmekle Ertem’in anlatmak istediği üç esas var.
Bunlardan birincisi halkın içtiği suyun ne kadar kirli borulardan aktığı, değişik mikrop türlerinin suyla birlikte vücudumuza bulaştığı; ikincisi arızaların kaçınılmaz olduğu, zira borular ömürlerini çoktan doldurmuş bile.
En az kırk yıllık oldukları söyleniyor.
Üçüncüsü ise bu borulardan kaynaklanan arızaların öyle birkaç saat içinde tamir edilemeyeceğidir.
Bu konuda başkan yürekli davranarak boruları değiştirmeye başlamış bile. Hani yürek isteyen bir eyleme girişti dememizin nedeni boruların değiştirilmesi, görünmeyen bir yatırım olmasındandır. Çoğu belediye başkanları parayı toprak altına gömmektense halkın görebileceği işlerde kullanılır.
Yürüyüş parkurları, bisiklet yolları ve parklar yaparak her dakika bedavadan reklamını yapmanın uğraşı içinde bulunur. Ama Ertem bunu yapmak yerine içme suyu ana isale hattını standartlara göre yenilemenin sıkıntısını göğüslemeyi tercih etmiş.
Ana isale hattının üç bin beş yüz metresinin yenilenme çalışmaları tamamlanmış bile.
İşte bu nedenle Ertem’i kutlamak gerekirken,
Kalan elli metrede oluşan arıza Çerkezköy Halkının susuz kalmasına, Ertem’in günah keçisine dönmesine neden oldu.
3500 metre isale hattının çelik boru yapımı bedeli ile 32 derslikli bir okul, ya da engelli yaşam evi gibi dört tane daha bina, yapılmakta olan terminal binasından çok daha modern bir tesisi kurulabilirdi.
Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.
Zira miktar ortada.
Sadece kanal ve boruların bedeli üç milyon TL. Varın diğer örnekleri kendiniz bulun.
Ateş düştüğü yeri yakarmış.
Çevre faktörlerinin neden olduğu hastalıklar yüzünden hastane kapılarında koşuşturan birçok insanımız var.
Çürümüş, paslanmış ve hastalık üreten bu borular insanımızın çile çekmesinin yalnızca bir parçası.
Herkes sorumlu olduğu birimde mevcut olumsuzlukları giderirse hayat daha kolay olacaktır.
Çamur at izi kalsın düşüncesi, yapılacak eylemlerin en basitidir.